Terug in Nederland!

Thijs is thuis
Na 5 maanden en één dag, drie landen, 12 steden, 8 vluchten, 23 hostels en hotels, 83 nieuwe facebookvrienden uit 11 verschillende landen en een aantal nieuwe echte vrienden, ben ik weer thuis aanbeland. Ik ben een schat aan ervaringen rijker, en een hoop geld armer, maar dat was het zeker waard. Het is apart hoe snel het weer went om thuis te zijn. Maar voordat ik daarmee verder ga, heb ik nog wat te vertellen over de laatste weken!
De vorige blog schreef ik in de trein van Taipei naar Hualien, op weg naar het laatste weekend weg in Taiwan. De Taroko Gorge stond op het programma, met daarna een bezoek aan Willy in Taitung. Donderdag vroeg, na voor de laatste keer ons appartement verlaten te hebben, zijn we vertrokken, en tegen een uur in de middag waren we in Hualien. Hualien is de grootste stad aan de oostkust. Schijnbaar met veel ‘beroemde’ dingen en bezienswaardigheden, maar voor mij was het een stad als bijna elke andere stad in Taiwan. Ons hostel was leuk, met een bibliotheekje waar je boeken kon ruilen of lenen, en een mogelijkheid om je haar te laten knippen door een Engelsman. We zijn meteen daarna op zoek gegaan naar een scooterverhuur, dat leek ons de meest prettige manier om de Gorge te bekijken. Een verhuurbedrijf was niet moeilijk te vinden, aangezien de omgeving daar vrij toeristisch is. De verhuurder probeerde ons zijn nieuwste scooters aan te smeren, met als reden dat de oude erg langzaam gingen. Wij hadden in heel Taiwan nog geen langzame scooter gezien, dus leek ons zijn argument wat onwaarschijnlijk. Wij namen dus de goedkope, oude en ‘langzame’ scooters, die alle drie toch ruim tachtig kilometer per uur haalden… Met ieder een scooter onder de kont zijn we die middag gelijk richting de Gorge gaan, aangezien onze tijd in Hualien vrij beperkt was. Het was zo’n veertig minuten om daar te komen. De Gorge is een soort van dal tussen de bergen, met één weg omhoog die over 70 km tot aan de 3000 meter hoogte komt. Het toeristische deel was in de eerste twintig kilometer, daar zijn verschillende bezienswaardigheden en korte hikes te doen, zoals een paar kleine grotten, en een hike naar watervallen. We hebben daar een paar uur rondgereden, en de watervallen bekeken. Erg mooi om te zien, maar iets te druk met toeristen. Op vrijdag zijn we met onze scooters terug naar de Gorge gegaan, omdat we de dag ervoor daar al waren geweest hadden we het plan om te kijken of we helemaal omhoog konden rijden, misschien dat de wolken laag zouden hangen, en we erboven konden komen… Dat was iets teveel gewenst, in ons t-shirtje met alleen een poncho tegen de regen en de kou, zijn we tot op 1600 meter gekomen. Het begon te regenen, waardoor het flink afkoelde. We zijn dus rechtsomkeert gegaan, om eind van de middag onze scooters in te kunnen leveren.

Vrijdagavond laat zijn we in Taitung aangekomen, waar we met de taxi naar ons hostel zijn gegaan. Willy had voor ons een hostel met Nederlandse eigenaar geregeld, zodat we midden in de nacht daar Nederland-Spanje konden aanschouwen! Het duurde nog lang voor we een fatsoenlijke stream (manier om via internet de wedstrijd live te kunnen volgen) konden vinden, maar uiteindelijk kon Bram iets van redelijke kwaliteit vinden. Met 4 Nederlanders, een Duitser en twee Taiwanezen werd het om drie uur ’s nachts een gekkenhuis! Wat een mooie wedstrijd!
Zaterdag hebben we een tour door een deel van de Taitung-county gekregen van Willy, met mooie uitzichten, aapjes kijken, en water dat zogenaamd stroomopwaarts kon stromen. Als afsluiting nam Willy ons mee naar een vijfsterren hotel, waar hij coupons voor had. We konden voor 500NTD genieten van de hotsprings en het buffet. Dat buffet zorgde voor misschien wel de beste maaltijd van de Taiwanreis, met alles mogelijke aan eten, en een heerlijk toetjesbuffet! Als barbaren hebben Bram, Simon en ik daar aangevallen op het eten, na 5 maanden van noedels en rijst was dit een goeie afwisseling. Na afloop was er in het hotel nog een groep aboriginals die een aantal liedjes en dansen lieten zien.

Zondag heel vroeg moesten we de trein terug naar Taipei hebben, omdat we anders geen zitplaatsen hadden. Al tegen 2 uur in de middag waren we terug in Hsinchu. Aangezien wij geen appartement meer hadden, konden we bij Simon blijven, die zou nog tot de vierde juli in Taiwan blijven. Mattias was daar ook, hij zou daar nog tot dinsdag blijven, Bram tot donderdag. Aangezien Simon en ik de enigen waren die langer bleven, hadden we het plan gemaakt om nog tien dagen op de Filippijnen door te brengen. Vanuit Nederland zou een retourtje misschien 1500 euro kosten, vanuit Taiwan was het maar 150 euro, die kans konden we niet laten liggen! Zondagavond hadden we met de internationale mensen die nog in Hsinchu waren het laatste avondmaal genuttigd, waarna Simon en ik alweer op weg moesten richting vliegveld. Ons doel was El Nido, Palawan (google maps en google afbeeldingen!), naar we gehoord hadden, een van de mooiste plekken op de Filippijnen. Na twee vluchten, veel wachten, en een busreis van 6 uur in een bijzonder ongemakkelijk minibusje kwamen we daar aan. Helaas wel in de regen, maar het was dan ook regenseizoen. We waren al op twee uur tussendoor na 40 uur wakker, dus we hebben met twee Fransen die we van de busreis kenden gegeten, en zijn daarna vrij snel richting bed gegaan. Eigenlijk konden we op dinsdag ook nog niet bevestigen of El Nido echt wel zo’n paradijs was, aangezien we min of meer de hele dag in bed gelegen hadden. We hadden tien dagen te spenderen daar, dus we konden rustig aan doen. Woensdag waren we weer boven water, en hebben wat meer kunnen zien. Nog steeds vrij veel regen, maar ook daarmee konden we eindelijk bevestigen dat het daar echt een paradijsje is. El Nido is een klein, toeristisch dorpje, erg afgelegen dus, maar zo ontzettend mooi! Nouja, het dorpje zelf niet, maar de baai waar het aan ligt, en de eilanden en stranden eromheen. Vanuit El Nido zijn vier tours te doen, eilandhoppen met een bootje. Woensdag hebben we tour A gedaan, met veel mooie plekjes, en leuk snorkelen. We zaten daar in het laagseizoen, omdat het in juni, juli en augustus regenseizoen is. Voor ons prima, het was al druk genoeg. Het was geen plek om echt te feesten, maar daarvoor kwamen we ook niet. De enige bar die tot half twee open bleef was de Reggae bar, daar zijn we ongeveer elke avond geëindigd. De dagen erop hebben we verschillende dagen aan het strand gelegen, we hebben nog de tour C gedaan (ik zie net dat die tours ook op Google Maps aangegeven staan, voor de geïnteresseerde), en de laatste dag hebben we met een Russisch koppel scooters gehuurd en zijn we naar het noorden gereden. Daar waren nog andere stranden te vinden. De laatste was misschien wel de mooiste die ik gezien heb, genaamd ‘Verde Safari Beach. De zon ging al bijna onder, er was werkelijk geen mens te vinden, en het strand zelf was bijna wit met blauw water en ontzettend groot. Met Simon als compagnon was het nooit moeilijk om vrienden te vinden, die lult met iedereen. Er waren daar veel mensen op doorreis, met allemaal een eigen verhaal. De avond was vaak voor het voetbal ingepland, we hebben weinig wedstrijden gemist, behalve Duitsland-Ghana. Opgebleven tot drie uur ’s nachts, toen net ervoor de stroom uit viel en er nergens in het dorp nog een televisie te vinden was die het deed…
Na ook weer een lange terugreis waren we de 26ste juni in de nacht terug in Hsinchu. De laatste twee dagen weinig gedaan. De 28ste rustig mijn spullen ingepakt, waarna Loes ook richting het appartement van Simon kwam, om rond drie uur ’s middags ons op de weg te begeven om de lange lange reis naar Het Nederlandse land aan te vangen. De eerste stop was Beijing, waar we 14 uur moesten wachten op onze vlucht naar Düsseldorf. We hebben een bankje mét stopcontact kunnen innemen, waar we een beetje konden slapen en films kijken enzo. Ik heb in die tijd mooi nog een berg foto’s kunnen uitzoeken! ’s Nachts heb ik nog in m’n eentje daar voetbal gekeken, op een leeg vliegveld. De reis naar huis was voorspoedig verder, nu het zo lang geduurd had, had ik toch wel zin om weer thuis te zijn! Mijn welkomstcomité bestond uit Joosje, pap, Marion en Tobias, en was heel hartelijk! Na een korte ontvangst zijn we meteen een cafeetje ingedoken, want Nederland speelde! Geen goals de eerste helft tegen Mexico, die hadden we gemist. De tweede helft tussen de Nederlanders kunnen kijken, toch leuk om weer tussen Nederlanders te zijn!

Nu ben ik al weer meer dan een week thuis, en Taiwan lijkt ver weg. Het leven hier is doorgegaan, maar weinig veranderd! Vijf maanden is dan toch niet zo lang lijkt het. Het was een geweldige ervaring, onbegrijpelijk dat er zo weinig animo is voor de uitwisseling met Taiwan. Ik heb geloof ik wel een klein reisvirus opgelopen, genoeg ideeën voor een volgende verre reis. In augustus richting Zweden en Noorwegen, in september wordt het weer tijd om te gaan studeren!

Hierbij houdt mijn reis en daarmee mijn blog voor deze reis op, bedankt voor alle mailtjes, whatsappjes, facebookberichten en andere reacties! Het is altijd leuk om updates en berichten te krijgen uit Nederland als je zo ver weg zit!
Ps. De foto’s staan niet op deze computer, dus geen foto’s bij de blog, scusi!